Despois de retirar e triturar a cana, aplicamos a técnica de solarización: consiste en aplicar unha cuberta de plástico ou xeomalla cuxa función é esgotar o rizoma desta invasiva, evitando o rebrote posterior. Dentro desta malla sintética dispáranse as temperaturas do substrato do solo. Así, nos días de verán de máximo insolación, chéganse temperaturas de ata 70 graos baixo os plásticos, que queiman os rizomas.
A técnica consiste na colocación dunha xeomalla negra dun mínimo de 130 g, fixada ao substrato con grapas formadas por varillas de ferro ondulado de 40 cm de longo, 20 cm de ancho e 8 mm de diámetro.
A función da cuberta é esgotar o rizoma da cana, evitando o rebrote posterior, sendo un método suficientemente eficaz para loitar contra o invasor. A xeomalla retírase aos 18 meses da súa colocación e realizaranse visitas periódicas para observar o estado da cobertura e establecer, se é o caso, medidas correctoras.
Este mantemento é fundamental e non só se limita ao control da zona, xa que inclúe a xestión do rebrote fóra da zona solarizada e a eliminación de restos de rizomas que se observan no tramo de actuación.
Ao ser sometido a unha intervención baseada na solarización, cando se retire a xeomalla o solo quedará completamente espido. Estas zonas onde se aplicou a solarización (ríos Sellent, Albaida, Palancia e Turia) iranse colonizando progresivamente pola vexetación autóctona de ribeira que aínda existe na zona. Non obstante, convén realizar algunhas plantacións no marco do proxecto de restauración, unha actuación que pretende reforzar as marxes do río con vexetación autóctona do viveiro de Limne en Quart de Poblet.
A capacidade de flexión das especies escollidas é elevada, polo que non ofrecerán resistencia hidráulica en caso de inundacións. Tamén hai que ter en conta que plantalos en grupo evitará problemas de erosión e ralentizará a velocidade da auga.
